Обзор растительности ручьев Южного Урала


Э. З. Баишева, А. И. Соломещ, И. Н. Григорьев


DOI: https://doi.org/10.31111/vegrus/2004.06.3


Аннотация статьи

Представлены результаты эколого-флористической классификации растительности ручьев Южного Урала. Приведены описания 2 ассоциаций класса Montio-Cardaminetea и 4 ассоциаций класса Platyhypnidio-Fontinalietea. Ассоциация Fontinali antipyreticae—Cardaminetum amarae выделена впервые.


Ключевые слова: синтаксономия, растительность ручьев, Montio-Cardaminetea, Platyhypnidio-Fontinalietea, Южный Урал


Рубрика: Статьи


Цитирование статьи

Баишева Э. З., Соломещ А. И., Григорьев И. Н. 2004. Обзор растительности ручьев Южного Урала // Растительность России. № 6. С. 3–14. https://doi.org/10.31111/vegrus/2004.06.3


Получено 14 января 2004 г.


Список литературы

Агроклиматические ресурсы Башкирской АССР. 1976. Л. 235 с.

Игнатов М. С., Афонина О. М. 1992. Список мхов территории бывшего СССР // Arctoa. Т. 1. № 1—2. С. 1—85. https://doi.org/10.15298/arctoa.01.01

Константинова Н. А., Потемкин А. Д., Шляков Р. Н. 1992. Список печеночников и антоцеротовых территории бывшего СССР // Arctoa. Т. 1. № 1—2. С. 87—127. https://doi.org/10.15298/arctoa.01.02

Миркин Б. М., Розенберг Г. С., Наумова Л. Г. 1989. Словарь понятий и терминов современной фитоценологии. М. 223 с.

Соломещ А. И., Григорьев И. Н., Мулдашев А. А., Алимбекова Л. М. 1994. Растительный покров хребта Шай­­тан-Тау // Дубравная лесостепь на хребте Шайтан-Тау и вопросы ее охраны. Уфа. С. 27—96.

Черепанов С. К. 1995. Сосудистые растения России и сопредельных государств. СПб. 992 с.

Braun-Blanquet J., Tüxen R. 1943. Übersicht der höheren Vegetationseinheiten Mitteleuropas (unter Ausschluß der Hochgebirge) // SIGMA Comm. 84. P. 1—11.

Fajmonová E. 1991. Fytocenózy zväzu Cardaminion amarae Maas 1959 v Javornikoch // Biologia (Bratislava). Vol. 46. N 1. P. 57—61.

Hadač E. 1983. A survey of plant communities of springs and mountain Brooks on Czechoslovakia // Folia Geobotanica et Phytotaxonomica. Vol. 18. N 4. P. 339—361. https://doi.org/10.1007/BF02857260

Hadač E., Soldán Z. 1989. Rostlinná společenstva pramenišť a horkých potokú v Bukovských vršich na severovýchodnim Slovensku // Preslia. Vol. 61. P. 343—353.

Hennekens S. M., Schaminee J. H. J. 2001. TURBOVEG, a comprehensive data base management system for vegetation data // J. Veg. Sci. Vol. 12. P. 589—591. https://doi.org/10.2307/3237010

Hertel E. 1974. Epilithische Moose und Moosgesellschaften im nordöstlichen Bauern // Berichte der Naturwissen­schaft­lischen Gesellschaft Bayreuth, Bayreuth. Beihefte 1. S. 1—489.

Hinterlang D. 1992. Vegetationsökologische Aspekte der Weich­wasser-Quellgesellschaften zentraleuropäischer Mit­tel­gebirge unter besonderer Berücksichtigung der Synsys­tematik // Berichte der Reinhold-Tüxen-Gesellschaft. Hannover. Bd. 4. S. 105—121.

Hübschmann A. von. 1986. Prodromus der Moosgesellschaften Zentraleuropas // Bryophytorum Bibliotheca. Berlin; Stuttgart. Bd. 32. S. 1—413.

Kaiser E. 1926. Die Pflanzenwelt des Hennebergisch-Frän­kischen Muschelkalkgebietes // Feddes Repertorium. Dah­lem bei Berlin. Bd. 44. S. 1—280.

Koch W. 1936. Über einige Wassermoosgesellschaften der Linth // Berichte der Schweizerischen botanischen Gesellschaft. Bern. Bd. 46. S. 355—364.

Krusenstjerna E. von. 1945. Bladmoossvegetation och blad­mossflora i Uppsala—Trakten // Acta phytogeografica Suecica, Uppsala. Vol. 19. P. 1—250.

Maas F. M. 1959. Bronnen, Bronbeken en Bronbossen van Nederland, in het Bijzonder die ven de Veluwezoom // Meded. Landbouwhogeschool Wageningen. Vol. 59. P. 1—169.

Marstaller R. 1987. Die Moosgesellschaften der Klasse Platy­hypnidio-Fontinalietea antipyreticae Philippi 1956. 30. Beitrag zur Moosvegetation Thüringens // Phytocoenologia. Vol. 15. N 1. S. 85—138. https://doi.org/10.1127/phyto/15/1987/85

Passarge H. 1986. Waldpflanzengesellschaften der Barnimtäler bei Hohenfinow // Gleditschia. Bd. 14. N 1. S. 181—196.

Philippi G. 1956. Einige Moosgesellschaften des Südsch­warzwaldes und der angrenzender Rheinebene // Beitr. Naturk. Forsch. SW-Deutschland. Karlsruhe. Bd. 15. S. 91—124.

Philippi G. 1965. Die Moosgesellschaften der Wutachschlucht // Mitt. Bad. Landesver. Naturkund. U. Naturschutz, N. F. Frei­burg. Brsg. 8 (4). S. 625—668.

Philippi G., Oberdorfer E. 1977. Klasse Montio-Cardaminetea Br.-Bl. et Tx. 43 // Süddeutsche Pflanzengesellschaften. Teil. 1. 2 Aufl. S. 199—213.

Poelt J. 1954. Moosgesellschaften im Alpenvorland I u. II // Sitzungsber. Österr. Akad. Wiss., Math.-Nat. Kl., Wien. Abt. I. Bd. 163. S. 141—174, 496—539.

Schwickerath R. 1944. Das Hohe Venn und seine Randgebiete. Boden, Vegetation und Landschaft // Pflanzensoziologie. Jena. Bd. 6. S. 1—278.

Weber H. E., Moravec J., Theurillat J.-P. 2000. International code of phytosociological nomenclature. 3rd ed. // J. Veg. Sci. Vol. 11. P. 739—768. https://doi.org/10.2307/3236580

Wołejko L. 2000. Roślinność źródliskowa (klasy Montio-Carda­minetea i Fontinaletea antipyreticae) kompleksów źródlis­kowych Polski północno-zachodniej // Folia Univ. Agric. Stetin. 213 Agricultura (85). P. 203—220.

Zechmeister H., Mucina L. 1994. Vegetation of European springs: high-rank syntaxa of the Montio-Cardaminetea // J. Veg. Sci. Vol. 5. P. 385—402. https://doi.org/10.2307/3235862

Zechmeister H. 1993. Montio-Cardaminetea // Die Pflanzen­gesellschaften Österreichs. Teil II. Jena. P. 213—240.